Mobilyalar, iç mimari ve dekorasyonda git gide daha sade, daha düz tasarımlar çıkıyor artık. Daha köşeli, eğrisi büğrüsü az. Gayet de "hmm modern" diyerekten kullanıyoruz.
Son yıllardaki çizim akımlarında çok daha az mimik çiziliyor. Çizgiromanlarda, mizah dergilerinde, çizgi bantlarda..Eskisi gibi yaşadığı duyguyla coşan suratlar ve vücutlar yok. Düz ifadeli, donuk (tabi bunun da anlattığı bi duygu var orası ayrı) yüzler kullanılıyor.
Stüdyo daire akımı var, özellikle de Avrupa'da ve yayılıyor. Metropoller artan nüfusu ancak bu şekilde zaptedebiliyor. Daha ufak daireler yapılıyor, geniş geniş evler eski evler çoğunlukla.
Bir 60'ların, 70'lerin kıyafetlerine bakın; bir de şimdikilere..Hippiler, ispanyol paça pantolonlar derken şu an epey bir sade takılınıyor.
Özetle; yıllar ilerledikçe insanlar o eski coşkularını, duygularını kaybediyor gibi. Yahşi kapitalizmin payı yine mevcut. Fabrikasyon, seri üretim arttıkça el yapımı mobilyalar, kıyafetler de olmaz tabi. Paylaşımın olmadığı yerde millet yalnız yalnız stüdyo dairelerine çekilir, gülmek ağlamak gizli gizli yapılınca çizgi romanda da öyle çizilir yüzler, insanlar..
Toptan bir içine kapanma, donukluk durumu var kısacası. Bir minimalist haller...
