Gün bitti. Tüm bunların, gün içindeki her bir eylemin beynimden birer güç çubuğunu daha eksilttiğini hissetmiyor değilim. Sürekli yeni bir bilgi akışı, sürekli görmen ve hissetmen gereken (?) bir şeyler, vaktimi boşa harcamamalıyım dürtüsü, bunun verdiği rahatsızlık derken günler sadece beyni daha da yormak için yaşamamız gereken şeylermiş gibi geliyor. Yorgunluk için tasarlanmış gibi. Bir şekilde mental olarak güçlendiğini düşünürken öte yandan da bünyene her geçen saniye ağırlık bindiriyormuşsun hissi.
Sonsuz bir döngü. Bayağı, bildiğin sonsuz. Sanırım ölene kadar.