"What came first? The music or the misery? Did i listen to music because I was misarable? Or was I miserable because I listened to the music? Do all those records turn you into a melancholy person? - Nick Hornby
10) Editors - Violence (2018)
Favori şarkı: Hallelujah (So Low)
9) The Head and the Heart - Signs of Light (2016)
Favori şarkı: False Alarm
8) Scott Hamilton - Play Ballads (1989)
Favori şarkı: Maybe September
7) David Ramirez - We're Not Going Anywhere (2017)
Favori şarkı: Watching from a Distance
6) Morrissey - Low In High School (2017)
Favori şarkı: Home Is A Question Mark
5) Porcupine Tree - Deadwing (2005)
Favori şarkı: Arriving Somewhere But Not Here
4) Patti Smith - Gung Ho (2000)
Favori şarkı: Glitter In Their Eyes
3) Arctic Monkeys - Tranquility Base Hotel + Casino (2018)
Favori şarkı: Four Out of Five
2) The National - Trouble Will Find Me (2013)
Favori şarkı: Don't Swallow the Cap
1) Beach House - 7 (2018)
Favori şarkı: Lemon Glow
Sanırım Spotify gerçekten
"albüm" dinleme alışkanlığını baltalıyor. Bu listedeki bazı
albümlerden daha çok dinlediğim listeler, daily mix ve "this is x"
tarzında hazırlanan ortaya karışık/best of toplamaları oldu çünkü. Yine de
2018, müzik açısından güzeldi.
Her şeyden önce şunu söyleyeyim:
Arctic Monkeys'in albümü şaşırttı. İyi veya kötüden önce, şaşırttı. Her albümde
yeni şeyler ortaya çıkarttıkları malum ama bu seferki çok daha keskin. Yine de
Spotify'a göre bu yıl en çok dinlediğim 5 şarkının 5'i de bu albümden (bakın bu
tek adamcılıktır). Sanırım dev popüler bir işten sonra (Am gibi) sanatçılarda
"gerçek ben bu değilim, bakın aslında derinliklisel, entelektüelliyim hem
bilim kurgu falan da okuyom" tarzı duygular hasıl oluyor ve bunu ispatlamaya
çalışıyorlar. Alex'in genel hal ve duruşundan, yeni şarkı sözlerinden bunu
sezinledim (sezinlemek).
 |
| Arkada çalsın ya müzik olur |
Yıllık Noah Gundersen ihtiyacımı bu
yıl albüm çıkarmayan Gundersen değil son aylara doğru David Ramirez isimli
kankası karşıladı. Americana'da acayip bir duygu var, çok temel duygularına sarılıyor
bir anda, müptelası oluyorsun.
Editors bir önceki albümleri kıvamında
bir uzunçalar daha saldı ortamlara. İster istemez hayal kırıklığına uğradım. Tıkanmış
gibi geliyorlar bana. Eski şarkılarından No Sound But the Wind'i buraya
koymaları buna bir işaret olabilir mi?
Son zamanlarda neredeyse sadece bol
unutmalı Nobel performansıyla hatırlamaya başladığım Patti Smith'i eski sağlam
(ama çok da eski değil) albümlerinden biriyle doya doya yeniden keşfetmek iyi
oldu. Teşekkürler Roll dergisi (senin gibisi gelmez, gelmeyecek). Yeni kitabı
Adanmışlık'ı da okumak gerek.
Biraz yardımcı olun memedali bey
Bu listede olmasa da (çünkü hep
toplama albümlerini dinledim) Kitaro'yu belirtmek istedim. Enstrümantal müziğe
caz dışında mesafeliyim ama adamda ön yargı falan bırakmaz bu, darmadağın etti
bu yıl. Uzakdoğu melodileriyle bezenmiş olmasına rağmen aklım direkt Büyülü
Rüzgar'a gidiyor dinledikçe. Kızılderililer Türkmüş.
1 numara tabii ki Beach House,
sadece albümün kendisi değil, uğruna Almanya yollarına düştüğüm 2 Ekim Berlin
konseri de albümün bu yıla damgasını vurmasını sağladı, onu bu yıla dair komple
bir hatıra haline getirdi.
Depression Cherry ve Thank Your Lucky Stars güzel olsalar da "acaba sönüyorlar mı?" tarzı soruları da beraberinde getirmişti, bu albümle soundlarını geliştirdiklerini gösterdiler ve bu kuşkuyu yok ettiler. Galiba yazılıp çizildiği üzere bunda çalıştıkları yeni prodüktör Sonic Boom'un payı çok büyük (müzikte doğru zamanda, doğru koşullarda ve doğru isimlerle iş yapmanın önemi). Karakteristik Beach House vokal ve gitarlarının aralarına soundlarını zenginleştiren katmanlar eklemişler ve sonuç olarak "Bloom'u yapan grup müziklerini nasıl ilerletebilir"in cevabı olabilecek bir albüm meydana gelmiş. Bir yandan benliklerini koruyor, bir yandan da daha karanlık ve olgun gözükmeyi başarıyorlar. Cidden doyamadım albüme. Bakın hala övmeye devam ediyorum. Harika..... (harika/vandırful).
 |
| Beach House @ Huxley Neue Welt, Berlin / 02.10.2018 |
Depression Cherry ve Thank Your Lucky Stars güzel olsalar da "acaba sönüyorlar mı?" tarzı soruları da beraberinde getirmişti, bu albümle soundlarını geliştirdiklerini gösterdiler ve bu kuşkuyu yok ettiler. Galiba yazılıp çizildiği üzere bunda çalıştıkları yeni prodüktör Sonic Boom'un payı çok büyük (müzikte doğru zamanda, doğru koşullarda ve doğru isimlerle iş yapmanın önemi). Karakteristik Beach House vokal ve gitarlarının aralarına soundlarını zenginleştiren katmanlar eklemişler ve sonuç olarak "Bloom'u yapan grup müziklerini nasıl ilerletebilir"in cevabı olabilecek bir albüm meydana gelmiş. Bir yandan benliklerini koruyor, bir yandan da daha karanlık ve olgun gözükmeyi başarıyorlar. Cidden doyamadım albüme. Bakın hala övmeye devam ediyorum. Harika..... (harika/vandırful).
2018'de kafayı şunlara takmışım (Spotify özelinde):
Mutlu yıllar. Şaka maka sekiz yıldır yapıyorum bu liste işini. Blog yazmayı çok seyrekleştirsem de bundan vazgeçmesi zor, insanın liste tutma ihtiyacını karşılıyor sanırım bir noktada. Gelenek gibin.
Önceki listeler:
